Selepas berhijrah dari Makkah, orang Islam bertempur dengan Quraisy Makkah di Badar dalam tahun 624 M,[2] dan dalam Perang Uhud setahun kemudian, yakni dalam tahun 625 M.[3] Mahupun pihak Muslim tidak menang dan tidak kalah dalam Perang Uhud, kekuatan ketenteraan mereka semakin bertambah. Pada bulan April 626, Nabi Muhammad mengetuai pasukan seramai 300 orang dan sepuluh ekor kuda untuk berperang dengan Quraisy buat kali kedua di Badar. Tiada pertempuran berlaku pada kali ini, tetapi suku-suku kaum Arab yang tinggal di kawasan pesisiran pantai tertarik dengan kekuatan tentera Islam. Nabi Muhammad juga mencuba, kendatipun dengan kejayaan terbatas, bagi merosakkan perikatan yang menentang pengembangan Islam di tanah Arab. Namun demikian, baginda gagal merosakkan perjanjian perikatan yang dibuat oleh pihak Quraisy Makkah.[4]

Sebagaimana yang mereka lakukan semasa perang-perang Badar dan Uhud, tentera Islam sekali lagi menggunakan kaedah-kaedah yang luar biasa untuk menentang musuh-musuh mereka (di Badar, pihak Muslim mengepung perigi air, dan menyekat pihak musuh daripada mendapatkan air; dalam Perang Uhud, orang Islam mengguna bukit-bakau di sekitar Uhud dengan cara strategik). Dalam pertempuran ini mereka menggali parit bagi memastikan pasukan berkuda musuh tidak berkesan.[5]